Uit de mail van deze week blijkt dat Ronan a.s. maandag al naar Duitsland gaat. In zijn eigen woorden: Ik ben nu ook als een vis in het water. Ik voel me helemaal thuis. En het gekke is ik het gevoel heb dat ik doe wat ik altijd heb gedaan.

Iedereen die Ronan een beetje kent zal deze uitspraak niet vreemd vinden.
Op donderdag heeft hij een aantal brieven opgestuurd uit de MTC en een SD kaart met foto's. Naar mijn verwachting zullen die er a.s. vrijdag zijn en kan ik weer een bericht en wat foto's op het blog zetten.

Daarnaast heeft hij rond 9.00 uur gebeld omdat hij binnen 20 uur vertrekt. Hij had al in de mail aangekondigd dat hij zou bellen, maar dit was eerder dan verwacht. Gelukkig waren Evalynn en ik beide thuis en konden we de 5 minuten op luidspreker redelijk goed benutten.

Vrijdag heeft hij zijn ultieme test doorstaan en heeft hij een uur les gegeven in het Duits. Hij vertelde dat hij zijn woordenboek 7 keer nodig had gehad. Een knappe prestatie mijns inziens.

Wanneer hij in de namiddag van dinsdag is geland zullen we opnieuw gebeld worden. Naar verwachting zal ik hem dan niet zelf spreken, maar dan weet ik wel dat hij veilig is geland.