Eerst nog een stukje uit de mail van vorige week 20 december:
Het doop plan.
Vision (Door elder van Stokkom):
Dit is uit ervaring en berekeningen.

Als we 25 nieuwe mensen op de straat vinden dan komen daaruit 18 onderzoekers.
Veel van deze onderzoekers zweven nog een beetje en uit deze 18 komen 3 doopdatums en uit 3 doopdatums komt 1 doop.
Deze berekening is op maand basis.

De betekent elke week 6 nieuwe mensen vinden en 7, 1 week per maand.
Daarvan moeten er 4 per week onderzoeker worden en 2 weken per maand 5.
Dat betekent dat we het doop gehalte met 91,67% omhoog brengen in Ellwangen.

Conclusie, Hard werken. Mijn benen doen nog zeer en we zijn beide kapot maar na een tijdje hopen we gewent te zijn aan het ritme.


Zaterdagavond 25 december ging om 21.10 uur de telefoon en om 22.30 uur waren we klaar met bellen. We waren op dat moment in Harderwijk bij mijn ouders. Uiteindelijk hebben ik (zijn moeder), zijn zus Evalynn, zijn neef Guus en oma en opa met hem gesproken.

Ronan had al geschreven dat zijn nieuwe collega en hij veel op elkaar leken en nu had zijn collega voor kerst nerve guns toegestuurd gekregen van zijn moeder! Daar hebben ze zich op kerstmorgen als morning workout helemaal mee uitgeleefd.

's Middags hadden ze bij een familie kerst gevierd en ook rond Ellwangen ligt uiteraard heel veel sneeuw. Ronan begon het telefoongesprek met vertellen dat ze die middag ook met de slee van hellingen af waren geweest en dat iedereen van een bepaald spoor ging, maar dat hij dat wat langzaam vond gaan. Je voelt hem al aankomen.... ja hoor, hij heeft toen een hoge heuvel opgezocht, waar hij (zoals hij zei) tot aan zijn kruis in de sneeuw stond. Hij had een snowboardachtige slee waar hij toen mee naar beneden ging. Uiteindelijk ging hij zo hard dat de slee onbestuurbaar werd en hij het laatste stuk rollend naar beneden kwam en uitgegraven moest worden. Kortom hij is niets veranderd ;-)

Vervolgens vertelde hij hoe moeilijk hij het vindt om Nederlands te praten. In het begin zat er ook een beetje accent bij, maar dat verdween gedurende het gesprek. Wel had hij af en toe woordvindingsproblemen, maar gelukkig spreken we allemaal ook Duits.
Over taal gesproken.... Zijn zalfolieflesje was kapot gegaan in zijn broekzak en dat had hij daar verteld in het Engels op de volgende wijze: 'The oilbottle emptied itself into my pants'. Als je weet hoe een Amerikaan vertelt dat hij naar toilet moet snap je dat dit tot grote hilariteit heeft geleid.

Het werk verloopt nu even moeizaam en ook de dinnerappointments lopen terug. Iedereen is erg druk zo rond de kerst en heeft weinig tijd. Ze eten zoals veel zendelingen veel pasta (is snel klaar en goedkoop) en vullen dit af en toe aan met een behoorlijke bak sla voor de nodige vitaminen. Van de leden krijgen ze af en toe eten, maar vooral veel snoep. Ik kreeg het advies i.i.g. geen chocolade meer op te sturen. In de supermarkt waar hij komt hebben ze 3 paden met chocoladeproducten, waarvan 1 met alleen Milka in allerlei varianten.

Ronan had een heel mooi Barsoi kostuum en daarnaast een jasje met 2 broeken van de WE. We hadden al gehoord dat de WE kwalitatief goed was en dat blijkt wel. Gelukkig had Ronan thermo ondergoed aan, want toen hij een keer bukte met zijn Barsoi aan scheurde die finaal open. Niets meer aan te doen dus. De WE broeken slijten wel aan de binnenkant (is repareerbaar), maar zijn van buiten nog mooi. Ik zal hem als voorraad nog wat broeken toe sturen en 2 overhemden. Dan kan hij weer even vooruit.

Belangrijk is te weten dat post écht naar het adres in Ellwangen gestuurd moet worden. Post via het zendingskantoor ontvangt hij vrijwel zeker niet of met maanden vertraging!

Uit de mail van 27 december:
Op 2e kerstdag heeft hij gegeten bij de familie Keil uit zijn wijk en kreeg van hen een sjaal en handschoenen. Die dag kwam ook pres. Condie (zendingpresident) op bezoek bij hen. Hij was tevreden over hoe het appartement er uit zag. Hij moest de kapper maar wel weer eens met een bezoekje gaan vereren. Ronan vertelt: "Ik heb het een keer zelf geprobeerd maar dat laat ik maar". Bij navraag bleek daar helaas geen foto van te zijn ;(

Hij verteld in de mail ook over zijn Schriftstudie. Hij leest momenteel Alma 42 in het Boek van Mormon.
Ronan:"Het verhaal over het zaadje is enorm handig goed te combineren met mattheus 7:15-21. Het meeste wat ik doe voor studie is mij les plan beter maken en veel gestelde vragen bestuderen.

Hier is een lijstje van wat leuke vragen en de schrift tekst met het antwoord:
Is er een God? Alma 22 en Alma 18 (Versen weet ik effe niet meer)
Hoe kan geloof in Jezus Christus mij helpen? Alma 36 (Ben ik nu aan het bestuderen)
Wat is het doel van het leven? Alma 34 (Vers 13-15 denk ik)
Warom laat God zoveel slechts gebeuren? 2 Nephi 2; Alma 14:9-11; Alma 60:13

En zo heb ik wel 50 antwoorden met de schriften op vragen.
Maar mijn les plan is mijn prio. 1".